Doskonałość posługiwania się dłutem, dbałość o szczegóły, wrażliwe obserwowanie świata tego góralskiego gazdowskiego i wielkiego, artystycznego, Witkiewiczowskiego. Artysta, nauczyciel, bliski współpracownik Stanisława Witkiewicza. 150 lat temu w urodził się Wojciech Brzega – Michał Pawlikowski w swoich Pamiętnikach Medyka – Kraków -Zakopane, pisał o nim „skromny,a czynny, pogodny i życzliwy ludziom. Entuzjasta każdej dobrej sprawy, nieodmiennie ciekawy starego góralskiego świata[…], wolny od wszelkiego egotyzmu, zharmonizowany, jednolity, ze wszystkich rozbieżności przyswajając sobie tylko to co wartościowe”.
Rok 1896 wydaje się być dla niego przełomowy, zostaje zauważony przez krytyków sztuki i nagrodzony za płaskorzeźbę „Głowę Sabały” w drzewie, wystawioną w warszawskiej „Zachęcie”. Rozpoczyna prace przy realizacji ołtarza Matki Boskiej Różańcowej w zakopiańskim kościele parafialnym, przyjmuje inne zlecenia figur sakralnych w ołtarzach bocznych, między innymi w poroniańskim kościele. W wilii Pod Jedlami zbudowanej dla Pawlikowskich wykonuje meble. Po roku studiów w prywatnej szkole prof. Knirra w 1898 wyjeżdża do Paryża korzystając ze stypendium raperswilskiego, uzyskanego dzięki pomocy Jana Kasprowicza oraz dzięki miejscowej Polonii uczył się w École Nationale Superieure des Beaux-Arts. „Wojciech Brzega talent i praca” to tytuł wystawy prezentowanej w Willi Oksza Galerii Sztuki XX wieku. Wystawa będzie czynna do 2 października 2022
