Orawski romantyzm
Coz to za chopok piykny i młody?
Coz to za dziywce? cy z Łoncka?
U brzegu Cornej Orawy wody
Idom przy blasku miesioncka?
Ona mu daje łyk śliwowicy,
On jej korale, hej, ku ozdobie…
Pewnie zrobiyli to kajś zbereźnicy,
Bo widno sie majom ku sobie.
Kozdom noc prawie o tej samej porze
Widzom sie tutok pod drzewem.
Młody to rolnik, co ziymie orze,
Kciołby tyz dziywke – jo nie wiym.
Nale skond przysła i kany idzie?
Tego tu nik jesce nie wiy.
Cy ku matuli, cy innej biydzie?
Cy sulo sie tak do ziymy?
- Powiydz mi dziywce, skondeś jes?
Po co nom tajemnice?
Przeca cie kochom i kochom fest,
Pódź ze mnom do łożnice.
- Pockoj! Pockoj! Mój harnasiu!
Moześ ty jes zbój nad zbóje?
Bedzies moze mój, kochasiu,
Nale powiydz mi, co cujes?
Chopok klynknoł no i woło:
- Niekze Tatry mnie przywalom,
Kie cie nie bem kochoł!
Jo dlo ciebie byde skałom.
Be ci u mnie jako w niebie.
Mlycka, chlybka kielo kces.
Piykne kiecki mom dlo ciebie,
Kie sie zmyncys, ino lez.
- Po co mi ta jakieś mlycko?
Chlybek to zajoncom dej.
Zajedź jeno piyknom bryckom –
Mercem, ałdi, mazdom – hej!
I komóre, te nojlepsom,
Cobyk z tobom kontakt miała.
I przydź zawdy z pełnom kiesom,
Byk pazdury malowała.
Młody rolnik wdy zbaranioł,
Miyłość go juz ostawiyła.
- Diabeł to, nie anioł!
To ci z piekła jakoś siyła!
Ryknoł jacy dzikie zwierze
I rzucił dziewke do wody.
- Niek cie ciort jedyn zabierze,
Żeś mie ciongała do szkody.
Splunoł pote no i poseł
Ka ocy poniesom.
Do karcmy seł moze –
Ku inksym jesce biesom.
A woda w tyj piyknyj rzyce
Sie w mroki ciemne skowała.
Przez tom dziwnom utopice
Godo sie teroz: Corno Orawa.
I kozdom noc prawie, w północnej porze
Słychać tu jynki pod drzewem…
Rolnik z Jabłonki kajś gno na motorze,
A z dziewkom co jes – jo nie wiym.
Psalm drzew
ja z jarzębin
ja buk
kwieciem rozpisany
na brązowej kartce ziemi
ja z jarzębin
ja buk
ojczym olszyn co wychodzą z dolin
polem dla topoli co się z szumem liści
nieustannie gramoli
do drzew
ja z jarzębin
ja buk
brak tych panien brzóz łęgów ze snów
które tańczą z mgłami a księżyca nów
srebrem im udziela ślub
na poranek
ja z jarzębin
ja buk
a bliski krewny grab odwiedza las
z dziatwą ptaków zawsze ma czas
poszumieć pogodnie
co noc i co dzień
ja z jarzębin
ja buk
po skwarze błękitu i chmur ferworze
gdy słońce zasypia w miłosnym wieczorze
dziadek dąb czyta z gwiazd
jaki był i będzie świat
ja z jarzębin
ja buk
