Andrzej Skupień-Florek, urodzony w Białym Dunajcu 25 listopada 1902 roku, był postacią niezwykle barwną Jego pasja do historii i poezji, połączona z talentem gawędziarskim, sprawiła, że stał się on ważnym strażnikiem tradycji regionu.
Jego niezwykła praca – książka „Biały Dunajec – moja wieś rodzinna” jest nie tylko kroniką życia wsi, ale również świadectwem determinacji autora, który nie ustawał w poszukiwaniach prawdy historycznej, nawet w obliczu przeciwności losu. Prace nad nią, prowadzone przez lata, w tym okres okupacji, świadczą o głębokim zaangażowaniu w dokumentowanie dziedzictwa Podhala.
Po wojnie Skupień – Florek kontynuował swoją twórczość. Nie zgadzał się z nowymi komunisycznymi rządami i drogą jaką obrała partia rządząca, dlatego też jego praca trafiała częściej do szuflady niż do odbiorców. Jego wkład w literaturę ludową został doceniony w Antologii współczesnej poezji ludowej, a także poprzez publikacje w almanachu „Wieś tworząca”. W monografii Wojciecha Kułacha Wawrzyńcoka, opisuje życie i dzieło chłopskiego rzeźbiarza.
Dziedzictwo Andrzeja Skupnia Florka jest nadal żywe, w Gminnym Ośrodku Kultury w Białym Dunajcu można oglądać wystawę pamiątek po Andrzeju Skupniu Florku. Jest to efekt zbiórki w ramach projektu odnowienia Izby Pamięci poety w jego rodzinnym domu na Stołowem. Będzie to miejsce, gdzie można nie tylko zgłębić jego życie i twórczość, ale również poczuć ducha Podhala, którego był tak oddanym opiekunem.
